Verslag van Lenterit 25-04-2021
De tweede rit alweer van de Regio Zuid. Na een zeer geslaagde openingsrit was het de beurt aan Alain en Maria Jennes als organisatoren van deze rit. Het werd meteen hun vuurdoop. Hun eerste rit en dan met zoveel aanmeldingen (58 deelnemers). Dat was toch wel een beetje spannend. Achteraf vertelde Alain desgevraagd dat hij het organiseren van de tocht heel leuk had gevonden Best wel vroeg op een vrije zondagmorgen (09.30 uur) werden we verwacht in het pittoreske Doenrade.
Bij het aanmelden, het uitreiken van de roadbooks en de uitgifte van de traditionele koffie met vlaai was rekening gehouden met de Coronamaatregelen. Wat mij opviel was dat er veel nieuwe gezichten bij waren. We hebben de afgelopen maanden diverse nieuwe leden mogen opnemen in de administratie en vandaag konden we ze in het echt ontmoeten. Ondanks het frisse weer van rond de 10 graden bij vertrek is het een echte lenterit geworden. Met dank aan de zon die zich in de loop van de dag steeds vaker en nadrukkelijker liet zien. De briefing was kort en bondig. De enige opmerking was dat er een gerede kans was dat je elkaar af en toe in tegenovergestelde richting rijdend zou kunnen tegen komen. Dat had dan niks met fout rijden te maken maar de organisatie had er voor gekozen delen van de route uit lussen te laten bestaan waardoor je elkaar zou kunnen kruisen. En dat bleek gaande de rit inderdaad wel eens het geval te zijn. Het roadbook was ongekend gedetailleerd. (Een goeie leesoefening voor de navigators). Via Heerlen/Hoensbroek met z’n prachtige Kasteel voerde de route ons uiteindelijk het Limburgs heuvelland in. En het Limburgs landschap liet zich tijdens de rit van haar mooiste kanten zien. Fris groene heuvels, prachtige bloesem aan de vele fruitbomen die schitterend afstaken tegen de inmiddels hemelsblauwe lucht. Dat we niet alleen in het Heuvelland zouden zijn was te verwachten en dat kwam ook ruimschoots uit. Het was regelmatig heel goed opletten geblazen om wielrenners, e-bikers wandelaars, scooters en solexen te ontwijken. Ook op de vele “to Go”-plekken was het druk. Dan merk je meteen dat onze rijders niet voor een gat zijn te vangen. Velen hadden, mede uiteraard door de horecasluiting, zelf voor hun “natje en droogje” gezorgd en op de prachtige route waren plekjes genoeg om je eigen picknick te organiseren. Om een uur of 4 in de middag (en ruim 120 kilometer verder) waren de meeste deelnemers op de plaats van bestemming het Landal Greenpark aan de kop van de Cauberg. Daar werd nog even kort terug geblikt en nagepraat. Dat zijn overigens van die momenten dat je terug verlangt naar de tijden dat je gewoon op een terras kon neerploffen en met een drankje en hapje de dag kon afsluiten. Zeker, ook nu bestond de mogelijkheid om een “To Go” (dat wordt vast HET word van 2020/2021) te gebruiken ,maar het is toch anders. Gelukkig lijkt het einde in zicht kunnen we hopelijk ergens dit jaar weer toe naar een situatie die een beetje lijkt op “vroeger”. Met dank aan Alain en Maria voor hun inspanningen voor deze rit, hopelijk mogen we volgend jaar weer een beroep op ze doen.
Frans Kooiman
