Gekrompen en verdronken dorpen op Schouwen-Duiveland”
Landelijke rit MGCC, georganiseerd door Regio Zeeland/West-Brabant op zondag 12 maart.
Wij hadden al spoedig besloten, als veteranen in het rittenfenomeen van MGCC, om aan deze aantrekkelijke en aansprekende rit deel te nemen. Belangrijke gebeurtenissen werpen hun schaduwen vooruit, luidt een gezegde.
Daarom op vrijdag de 10e de juiste voorbereiding getroffen aan de auto, die dan nog in diep winsterslaap verkeerde. T.w. accu een boost geven, olie en koelwaterpeil controleren en langs de garage voor het op spanning brengen van de banden. Mijn voorkeur gaat uit naar lucht bestaande uit: 78% stikstof !, 21% zuurstof 4% waterdamp en een vleugje Argon. Gelukkig nog overal voorradig. Per mail hadden we op dezelfde dag, de routebeschrijving(en) ontvangen. Deze keer geen op MyRouteApp vervaardigde .GPX en/of.ITN bestanden.
Maar een ook voor digibeten te handteren bestandjes. Verrassend was dat de ritbeschrijving uit drie delen bestond.
Zo konden we onze kennis van bolletje-pijltje opfrissen. Voorts een keurig beschrijvend tekstdeel, om als laatste via foto’s met ingetekende pijlaanwijzing onze weg te vinden van Restaurant Grevelingen naar de finish “Het 5e Caisson/Watersnood-museum in Ouwerkerk.
Wiens verjaardag werd gevierd, weten we niet! 100 jarig bestaan MG! Zo maar een jarige Regio, we werden in elk geval bij de start door Regio Team o.l.v. Co Stols onthaald op koffie met appelgebak. Bij de inschrijving kreeg ieder een rally-schild en kon de rit beginnen. Zoals we allen weten is Zeeland in de loop der eeuwen aan de zee ontworsteld. Hierdoor werd Zeeland een provincie van landbouwers en vissers. Maar één ding loopt als een rode draad door de geschiedenis, de voortdurende strijd tegen het water met als laatste stepstone in de historie, de Ramp uit 1953. Om de herinnering van alle verdronken dorpen door de eeuwen heen levend te houden, staan op 11 plaatsen, transparante borden waarop een dorp een kerk of ander saillant beeld is weergegeven.
Ik loop deze rit langs, door stil te staan minstens bij voor ons de meest tot de verbeelding sprekende plekken.
Via de Noord Hogeweg, waar extra aandacht nodig was voor de BP situatie ( Bolletje-Pijltje) komen we in het historisch centrum van Zierikzee ( Kraanplein). Volgend punt van vermelding , waar de beschrijving uitnodigt om te parkeren, is het gebied Cauwers Inlaag, waarschijnlijk een bekend Natura 2000 gebied. Wat wij dan weer niet begrijpen is de zgn. teruggave van het gebied “De Tureluur” langs de N59 ;aan de natuur. Het betreft een 1000 ha groot “gebied”, maar nu met de aanblik van een grote binnenzee, waar slechts wat eenden en ander watervogels zich in hun element voelen. We doen even een Restaurant De Heerenkeet aan voor een verdronken dorpenbord, maar vooral voor het prachtige vergezicht over de Oosterschelde. Iedereen die ooit het strand van Westenschouwen bezocht, kent natuurlijk de Plompe Toren onder Burghsluis, ook hier weer een herinneringsbord aan het verdronken Koudekerk.
Voor de deelnemers met sterke knieën was de 23m hoge toren geen uitdaging. De deur stond open. Van hier schakelden we over naar beschrijvende tekst. De uitzetter heeft altijd gelijk, maar waar de Steenweg in Westenschouwen over gaat in de Lageweg, herkende wij een andere situatie dan beschreven. Geen nood vanaf pnt 15 pikten we de juiste route weer op. De route vervolgt haar boeiende traject over de noordwest kant van het eiland, met een woud aan herdenkingsborden. Om praktische redenen hebben we ze alle vanuit de auto bekeken. Waar we wel zijn uitgestapt en de hoge waterkeringsdijk hebben beklommen, was bij de duikersverzorgingsplaats Den Osse aan het Grevelingen meer. À propos laat ik niet vergeten te vermelden dat we in Serooskerke een rondje om een vrij recente kerk deden en daar stuitten op een attribuut uit de tijd van de paardentractie, t.w. de zogenaamde ”de tandartsstoel “van de hoefsmid, ook wel travalje genoemd. (een taalrudiment uit de Franse tijd )
Bij het naderen van Capelle ontging ons de kwintessence van foto 10a en 10b. hierdoor misten we een bezoekje aan een begraafplaats van enkelen die in de watersnoodramp zijn verdronken. Overigens de route van Brouwershaven , Zonnemaire en vooral het rustieke Schuddebeurs (ook bekend als het Wassenaar van Zierikzee) verdient meer aandacht en beschrijving dan hier is vastgelegd. Absoluut niet moe maar wel zeer voldaan konden we in Restaurant De 5e Caisson in Ouwerkerk nog gezellig napraten en terugkijken op een zeer wel geslaagde en goed bestede clubdag.
Organisatie, uitzetters en narijders zeer bedankt voor het gluren bij de buren,
Vriendelijke groeten,
Evert & Henny Reedijk
Gekrompen of verdronken dorpen op de eerste Landelijke rit.
Vroeg op de 12e Maart worden we op “De Grevelingen” ontvangen met koffie en onze eerste appelgebak van dit jaar en verwelkomd door een nieuwe ZWB-regiovoorzitter. Een dikke dertig equipes zijn van start in een grijze, zompige, grauwe mist nevel, op naar de “Bru Mossel” met bolletje-pijltje. Na een halfuurtje verschijnt plotseling de zon, vele MG’s gaan uit het dak. Wel veel wind, maar toch. Dijken worden beklommen en zee-vergezichten aanschouwd. Het tweede deel is op tekst rijden met speuractie naar officiële toeristen borden langs de weg van elk gekrompen of verdronken dorp. Veel ondergelopen ex-wei/akkerland en blubberdeblabsie land geven een beeld van de veranderende natuur. Zeeland zit niet stil, zien wij na al die jaren. Een fietspicknickeiland, Zeiljachten en Catamarans, overal heerst bedrijvigheid, zelfs een konijn met lange oren kiest vlak voor onze wielen al het hazenpad. Het derde deel gaat over in fotoherkenning met rijrichting, bij het tiende plaatje zien wie door de bomen het bos niet meer en rijden op halve intuïtie/Garmin naar het Watersnoodmuseum/ Het Vijfde Caisson te Ouwerkerk. Wat een genoeglijke dag met de zonnestralen, dus zijn wij niet verzopen zoals vaak in vroege ritten in andere jaren. Geweldig weer en bedankt uitzetter, voor deze Stols-ijnserit.
