MG Car Club Holland Forum

Reactie op “van de bestuurstafel” september editie MG-Nieuws:

Dit kan beter voorzitter!

Een verenigingsvoorzitter is een manager alsmede ambassadeur van een vereniging. In deze functie is het boeien en binden van leden, bestuurleden en alle belanghebbenden een van de hoofdtaken van een verenigingsvoorzitter.

Door met naam en toenaam “bashen” van redactielid Jaap Weidema laat onze voorzitter blijken dat zij de vaardigheden voor het uitoefenen van deze hoofdtaak mist.

Henny Beumer

990316 schreef:Reactie op “van de bestuurstafel” september editie MG-Nieuws:

Dit kan beter voorzitter!

Een verenigingsvoorzitter is een manager alsmede ambassadeur van een vereniging. In deze functie is het boeien en binden van leden, bestuurleden en alle belanghebbenden een van de hoofdtaken van een verenigingsvoorzitter.

Door met naam en toenaam “bashen” van redactielid Jaap Weidema laat onze voorzitter blijken dat zij de vaardigheden voor het uitoefenen van deze hoofdtaak mist.

Henny Beumer

Henny,

ik heb het verhaal ook gelezen. Echter het woord "zij" in het artikel refereerd aan het bestuur, dus niet beslist een persoon, daar het bestuur uit meerdere personen bestaat.

Hierbij een quote uit Genootschap Onze Taal:

De haar-ziekte
De neiging om naar woorden als raad, bestuur, dienst, publiek en staat met haar en zij te verwijzen is al oud. Nicoline van der Sijs bespreekt dit verschijnsel in haar boek De geschiedenis van het ABN (2004). In de zeventiende eeuw kwamen verwijzingen zoals in 'Dit volk verbrandt haar doden' en 'Het hof heeft dit door haar arglistigheid bereikt' vaak voor. Volgens Van der Sijs was haar in de verwijzing naar dit soort "collectieve woorden" oorspronkelijk een meervoud. (Het persoonlijk voornaamwoord haar werd aanvankelijk gebruikt in de verwijzing naar het meervoud van alle drie de woordgeslachten.) In de achttiende eeuw ging men de verwijzing met haar ook gebruiken voor de verwijzing naar abstracte woorden als arbeid, dienst en tijd. In deze periode werd het meervoud haar steeds meer verdrongen door het meervoud hun. In "den staat (...) en hare onderdanen" werd haar daardoor steeds vaker als een vrouwelijk enkelvoud geïnterpreteerd. Volgens Van der Sijs kunnen hier ook veelgebruikte personificaties en allegorische voorstellingen een rol hebben gespeeld (denk bijvoorbeeld aan Vrouwe Justitia).

Beste Rob,

Ik verwijs niet naar de gebeurtenis als zodanig. Daar heb ik geen oordeel over. Wel over de wijze waarop onze voorzitter deze gebeurtenis aanhaalt in het eerder genoemde artikel in MG-Nieuws. Onder dit artikel staat toch echt de naam van onze voorzitter.

Henny